نفرین....

 

هوای دلم  بارانی  است  و آسمان ذهنم  کبود.یاسهای زرد 

از بی پناهی  من  آگاهند  و قطرهای  باران  از  دل  دردمندم  

خبر دارند.  بغض  در  گلویم به  زنجیر  کشیده  شده و من به 

روشنی می دانم که  زندگی٬ رنگ  آبی  و  آرامش خود  را از  

دست  داده  است. آینده پر است  از  اشک  و  آه ٬ حسرت و  

درد٬ هجران  و  انتظار.  صفحه ها ی  دلم  در  آرزوی یک نگاه 

خواهند  ماند  و  طوفان  هیچ  نگاهی  زندگی  را تازه نخواهد  

کرد.دستهایم را می گشایم . پنجره ذهن من رو  به کوچه ای  

باز است که حتی خاطره ها  هم  از آنجا رفته اند ... نفرین بر  

این زندگی...نفرین بر این سرنوشت که هرگز شیرین ننوشت.